Terug naar de bewoonde wereld

9 februari, maandag
8 uur ontbijt met een omeletje en het laatste beetje pindakaas. Bij de korjaal worden we nog even meegetroond naar een Anaconda die aan een net gebonden in het water ligt. Iiiiiiiii, eng.
Om 10.20 is de korjaal geladen en kunnen we vertrekken om naar Paramaribo te gaan. De propellor werkt echter niet zo goed op de een of andere manier en af en toe liggen we stil om dat te verhelpen. Als we bij een klein strandje aanmeren, wordt een stuk touw van een hangmat afgehaald en hiermee wordt de propellor beter bevestigd en zou het euvel verholpen moeten zijn.
2,5 uur later zijn we weer in her diporpje Witagron en krijgen we ieder een bakje rijst met kip en boontjes als lunch. Koud, maar dat geeft hier helemaal niet.
Hoe laat komt de bus eigenlijk vragen we. Om 1 uur is het antwoord. OK, en hoe laat is het nu? Half twee is het lakonieke antwoord.
De bus is er eindelijk en we maken ons klaar voor een hobbelig tochtje van vier uur.
Als we na een tijdje een plaspauze in willen lassen, wil de bus daarna niet meer starten. Er blijkt iets met de accu te zijn, en er komen vonken uit. Ik ben als de dood voor brand, dus ik ga snel de bus uit. Maar nu wil iedereen dat toch ook wel.
Na een tijdje schijnt alles weer in orde te zijn, maar moet alleen de bus worden aangeduwd.
En ja hoor, we kunnen weer verder.
Wij hoeven gelukkig niet helemaal mee naar Paramaribo en kunnen bij "ons" huis worden afgezet. We nemen afscheid van iedereen en worden op het erf verwelkomd door de hondjes. Goed om weer thuis te zijn.