Van Halong Bay naar Hue

Al vroeg om zes uur opgestaan en als eerste op het dek. Zo rustig en mooi.
Om zeven uur ontbijten we en varen we naar de zgn. missile rock. Ooit is Ho Chi Minh hier geweest met 1 van de Russische astronauten en dat schijnt heel belangrijk te zijn. Na exact 439 treden (pffff) komen we boven en hebben we een prachtig uitzicht over het water, eilandjes, vissersbootjes, jonks en de vele krijtrotsen. 
Vervolgens gaan we terug naar de boot en krijgen we een soort brunch. Zo gaan we weer tussen de rotsen en een floating village terug naar Halong Bay. Hier staat Yen al te wachten en weer zijn we snel in de auto om rustig op weg naar Hanoi te gaan waar vanavond om zeven uur de trein zal vertrekken naar Hue.
Onderweg stoppen we om wat fruit te kopen, je moet wel een hele tros bananen kopen want dit gaat niet per stuk. We zoeken de kleinste tros met minibanaantjes  uit en deze peuzelen we gedeeltelijk met zijn allen op.
We gaan van de grote weg af naar een klein dorpje waar alle families zich bezighouden met potterie. Vam bloemvazen tot rijstwijnbakken maar ook kleine doodskisten. 
In Vietnam wordt een overledene begraven, maar na ongeveer drie jaar weer opgegraven. De botten worden schoongemaakt en dan in zo' doodskistje gedeponeerd. Dit kan de familie doen maar het mag ook uitbesteed worden.  Fijn werkje.
In het dorp is ook een lokaal marktje. Geweldig om te zien: biggetjes, vissen, koeiemagen, fruit, kruiden, weer van alles wordt er verkocht. Maar wij hebben ook bekijks. Ze zien niet vaak iemand van 2 meter lang met schoenmaat 48 haha.
Hierna gaan we naar 1 van de weinige katholieke kerken met een humanity center dat geleid wordt door 1 enkele non. We spreken de non en worden rondgeleid door de heel simpel e sobere leefomgeving van op dit moment 3 zwangere meisjes, 1 meisje met een baby van 3 maanden en een achtergelaten baby van 5 maanden. De non doet goed werk!

Uiteindelijk komen we aan in Hanoi en Yen leidt ons naar de trein. We hebben een 4-persoons couchette. 2 slaapplaatsen boven en 2 beneden. We delen de couchette met twee Vietnamese vrouwen die zich direct gaan installeren om te gaan slapen. Hallo, het is pas zeven uur!
De bedden bestaan uit een onderlaken, dekbed en kussen. Op aanraden van de Nederlanders op de jonk, doen we een t.shirt om het kussen heen, zo hebben we nog het idee dat we met ons hoofd op iets schoons liggen;).
Een uur of drie later stapt 1 van de dames uit bij een station en neemt een man haar plaats in. Hij installeert zich gewoon op het bed, neemt het kussen en gaat onder 'haar' dekbed liggen slapen. Eugh!!!
Het wordt een onrustig nachtje en weer om zes uur zijn we klaar wakker en we proberen ons zo goed als mogelijk wat op te frissen en uiteindelijk toch een keer naar het toilet te gaan. Niet zo fris. Uit een tap halen we kokend water in de door ons meegenomen bekers met zakje koffie. Lekker.
Toch is het leuk om mee te maken, alleen de volgende keer met een lakenzak.