Mekong Delta

Zaterdag 2 februari 2013
Vanochtend konden we uitslapen ;), want we zijn pas om negen uur vertrokken naar de Mekong Delta.
Langs de Saigon River liggen en varen veel boten met bloemen en grote planten. Allemaal voor het nieuwe jaar, want dan moet men bloemen en/of een bloeiende plant in huis hebben. Deze boten zijn maar 1 week per jaar hier en de eigenaars hoeven dan ook geen tax te betalen. Onze gids Long kan zich nog herinneren dat hij als kind met zijn vader hier bloemen en een plant ging kopen.
We gaan voor het eerst een snelweg op waar de maximale toegestane snelheid 100 km. is. Er mogen hier geen motorrijders komen. Alle personenauto's blijven steevast links rijden, ook als achter hen getoeterd en geseind wordt. Dan maar rechts inhalen.
De grond hier is zeer vochtig en dus prima om rijst te verbouwen, soms zelfs wel 3 of 4 oogsten per jaar. Op vele velden zien we een of meerdere graven. Als de opa, oma, vader of moeder komen te overlijden dan begraven ze deze in hun eigen grond. Zo kan men makkelijk voor de overledene zorgen, bidden, enz. Mocht men gaan verhuizen dan worden de overblijfselen opgegraven en in een urn of klein kistje gedaan en krijgt het een plek in de nieuwe woonomgeving.
We vezoeken een markt in Vingh Long City. Alweer? Ja, alweer ;). En deze markt is toch weer anders. Slangen, ratten, koeienogen, padden, navelstrengen, alles wordt gebruikt van de dieren. En zo kleurrijk weer, veel fruit en heel veel groente en kruiden.
Hier eten we een hapje als lunch, daarna gaan we op met een bootje het water op naar onze homestay. Hier maken we kennis met Mien, de lokale gids van Vingh Long. Zij noemt mij madam, waarop ik haar zeg dat ze mij ook bij mijn voornaam mag noemen: Tien, ik spel het voor haar T I E N. "Oh like Vietnamese name, almost same like me". Haha, same same but different.
Maar eerst nog een bezoek aan een fruitfarm, waar Mien ons uitleg geeft. We krijgen hier thee, vers fruit en twee soorten rijstwijn. Jammie. Een optreden door een zangeres met bandje, lokale liefdesliedjes zingend, maakt het af.
Hierna varen we nog zo'n twintig minuten en dan meren we aan bij 1 van de vele eilanden hier. Dit eiland heeft 40.000 inwoners. Wij dachten dat homestay betekende dat je bij een familie in huis kwam. Nu is dat ook wel zo, maar toch anders ;). We komen als eerste aan in een grote met bladerdak overdekte ruimte met veel tafeltjes en stoelen. Hier kunnen dan ook meerdere toeristen verblijven, die er nu echter niet zijn, wij zijn de enige buitenlanders. Onze kamer is eenvoudig, met een klein balkonnetje boven het water.
Met Long gaan we op moutainbikes zonder versnelling en eigenlijk ook zonder remmen, het eiland doorcrossen. Over hele smalle asfaltpaden of zandpaden gaan we twee uur over het eiland heen. Alle kinderen joelen "hello!!!!!" naar ons en zwaaien. Zo grappig.
De mensen baden en doen de was in de rivier of uitlopers die voor of achter hun huis ligt. Koken doen ze met het in de regentijd in grote vaten opgevangen regenwater.
Prachtige route, midden door junglegebied. Long laat ons ook telkens van planten proeven, aan planten ruiken en zegt vaak: "this you ate yesterday". Ok, als hij het zegt ;)).
Eindelijk terug bij de homestay, biertje drinken en douchen. Om 18.30 uur gaan we eten. 
We krijgen een hele vis, die door mama (37 jaar, 1 kind van 16), met groene bladeren op een rijstblad wordt gedaan, zij vouwt dit en wij kunnen dat dan eten dippend in een vissausje. Zo lekker weer. Hierna kippenpootje, iets van zoetzure salade, daarna papayasoep met gehaktballetjes, rijst met zoute kip. Pfffffffff. Papaya toe en koffie. 
Met Mien nog wat gebabbeld en op ons kleine balkonnetje het blog bijgewerkt.
Alle inwoners staan hier zo rond vijf uur op en gaan zo rond negen uur 's avonds al naar bed. Wij redden het tot tien uur. De fan aan en klamboe over het bed. Tot morgen, zeven uur alweer ontbijten.