Cu Chi tunnels en de Cao Dai tempel

Het is alweer  vrijdag, we zijn nu twee weken onderweg. De tijd vliegt werkelijk.
Vanochtend zijn we om zeven uur vertrokken, als eerste naar de Cu Chi tunnels, het onderaardse tunnelstelsel 70 km ten noorden van Saigon. Entree p.p. 90.000 Dong (€ 3.25). We krijgen eerst een slechte, krakende videodocumentaire te zien. Daarna lopen we een stukje bos in en zien een aantal gruwelijke bamboevallen met scherpe pennen. Onze gids verdwijnt in een hele kleine opening in de grond, als je het niet weet zie je niet dat daar een opening is. Spooky.
In 1948 is begonnen met het aanleggen van de ondergrondse tunnels als verzet tegen de Franse overheersing, in de jaren zestig heeft het zich tot 200km lang uitgebreid tot aan de Saigon rivier. Een tunnelstelsel met onderaardse kamers, hospitaal en keukens.
De Vietnamezen waren slim: zij maakten van rubberen banden schoenen, maar dan met de vorm net andersom zodat als je naar voren liep, de afdruk aangaf dat je de andere kant opliep. Ook waren er struiken met bladeren die bij aanraking zichzelf sluiten en na tien minuten ietsjes opengaan en na een half uur weer helemaal geopend zijn. Zo konden de Vietnamezen nagaan hoelang geleden een patrouille het struikgewas was ingelopen.
Ook wij mochten een ondergrondse tunnel in. En dan te bedenken dat ze deze ietsjes groter hebben uitgegraven voor buitenlandse toeristen. Peter moest op zijn hurken, ikzelf kon het bukkend af maar was blij dat er een shortcut was. Als je last hebt van claustrofobie ........ Niet doen!
Voorts zijn we naar de Cao Dai tempel gegaan. Dit is een tempel voor meerdere geloven, een religie die stamt uit 1926. De Dao Cai heeft ten doel om liefde en gerechtigheid in de wereld te brengen door het beste van het confucianisme, het taoisme, het boeddhisme en het christendom te verenigen.
De tempel is groot en bijzonder kleurrijk. Vier keer per dag vindt er een ceremonie plaats, om zes uur 's ochtends, twaalf uur 's middags, zes uur 's avonds en om middernacht.
Alle gelovigen zijn in het wit gekleed en zij zitten zo'n drie kwartier in een lotushouding te bidden en te mediteren, luisterend naar eentonige muziek en gezang.
Hierna vertrekken we weer terug richting Saigon, maar eerst gaan we lunchen in een Vietnamees restaurant waar geen buitenlander te zien is en wellicht ook niet komt. Echt iets voor ons! Dat heeft onze gids goed doot.
Er zijn drie gerechten: een noodle soep, rijstbladeren met groente en soort fricandeau en een uitgebreidere versie van het laatste. We nemen het middelste gerecht. 
Wij krijgen vervolgens op tafel: een heel groot bord met diverse takken, bladeren (soort snoeiafval als ik in de tuin bezig  ben ;), komkommer, zoetzuur, tauge, soort fricandeau, rijsteblad en hot sausje. De ingredienten moeten we op het rijsteblad deponeren, oprollen en smullen maar. Wij vroegen ons af wie van onze familie, vrienden en kennissen dit met ons mee zou eten haha. Maar werkelijk waar, het was hardstikke lekker!
De bladeren ware onherkenbaar voor ons, maar de gids kon vertellen dat er in ieder geval munt en koriander tussen zat.
Kosten van dit geintje (met bier en cola): 114.000 dong = € 4 met zijn tweetjes ;).
Op de weg terug komen we door de plaats Trang Bang, daar waar "het meisje van de foto" in 1972 over straat is weggerend na een napalmaanval. We zien haar huis, een tempel daarnaast en we rijden over diezelfde weg. Vreemd.
Om vier uur zijn we weer terug bij het hotel.